Marit (17) komt uit Harderwijk
(eigenlijk geen van de lhbtiq-letters, gewoon queer, alle voornaamwoorden)

Marit is tweedejaars mbo Maatschappelijke zorg.
‘Ik dacht altijd dat ik lesbisch was, want ik vond meisjes leuk. Nu vind ik eigenlijk alles wel leuk. En vind ik het niet zo belangrijk om een label op mezelf te plakken. Op de basisschool was ik altijd al wel stoer. Ik speelde met de jongens en vond poppen stom. Bij vadertje en moedertje was ik altijd de vader, dus toen was er al wel iets. Dat begonnen m’n ouders ook wel door te krijgen, maar ik kon er pas op m’n 14e echt een woord op plakken. Toen kwam ik als lesbisch uit de kast bij m’n ouders. Of in ieder geval dacht ik: ik ben niet hetero.’‘Ik dacht altijd ook wel dat ik misschien een jongen moest zijn, dat ik misschien wel trans was. Maar toen ik op internet de omschrijving lesbisch vond, paste dat meer bij me.’

‘Toen ik het m’n ouders vertelde zei m’n moeder: ‘Ja duh, vertel eens wat anders’. Ze wisten het allang en deden er heel makkelijk over. Ik was niet zoals andere meisjes en dat wisten ze wel. De volgende dag hebben ze ook meteen een regenboogvlag voor me gekocht, dus het was ‘the perfect coming out story’. In m’n familie is het allemaal helemaal goed
gegaan.’
‘Dat was op school niet zo. Was geen goede omgeving om uit de kast te komen. Dat durfde ik niet. Ze riepen altijd: ‘homo, flikker’, dus ik dacht: hier ben ik niet welkom. Dus daar deed ik wel alsof ik iemand anders was. Op het mbo waar ik nu studeer ben ik wel uit de kast, ik ben het gewoon en kan het gewoon zijn.’

‘Bij freedom of gender moet ik gelijk denken aan mannen- en vrouwenkleding en -deodorant. Alles moet specifiek voor een gender gemaakt zijn. Maar je moet gewoon lekker doen wat je wil. Het is allemaal een verzonnen systeem om mensen gescheiden te houden. Het maakt niet uit wat er in je broek zit, we kunnen allemaal evenveel bereiken.’

Foto: Carla Kogelman, ‘Freedom of gender’.
Tekst: Mariëtte Raap | De Schrijffabriek