OPEN Rotterdam huisdichter José van Zutphen dicht over De Roze Week in haar stad. Dit bijzondere spoken word performance is voor alle Rotterdammers: ‘In een jaarlijks terugkerende Roze Week, nú weer in Rotterdam gehouden. Kijk ik zoals ik vaker keek naar de vele verschillen in kleur en in klank en ik dank deze stad en vele andere steden die willen vieren dat geen mens hetzelfde is’, schrijft ze in haar gedicht.

Vieren dat geen mens hetzelfde is

In een jaarlijks terugkerende
Roze Week nú weer in Rotterdam
gehouden kijk ik zoals ik vaker keek
naar de vele verschillen in kleur en
in klank en ik dank deze stad en vele
andere steden die willen vieren dat
geen mens hetzelfde is.

Maar we weten óók dat dit niet overal
zo kan en is er een gemis van jezelf te
mogen zijn.
Ben je ’n vrouw en voel jij je ’n man
hier wordt veelal niet weggedoken
maar gesproken over wat er mogelijk
is krijg je ’n kans en wordt er voor jou
‘n lans gebroken.

Echter in vele landen bestaat er een
straf wanneer jij jouw liefde aan een
seksegenoot geeft of daardoor juist
gáf.

Dit lijkt ver van ons bed maar ondanks
Artikel 1 van onze Wet baart het mij
zorgen – al hoor ik om me heen “och,
het loopt niet zo’n vaart” – dat oude
geluiden terug blijken te komen en
weer wordt er getest ’n brede rug bij
woorden als “vuile pot” en “mietje” en
bij ’t schelden om de letters LHBT ’n
I-tje en nog meer.

Ook kleurrijke mensen zwart of wit
is waar men weer mee zit.
Er wordt minder getolereerd en ik
vraag me af: heeft het verleden hen
dan niets geleerd.

Maar ik blijf hopen als een optimist
dat de wereld niet ten onder zal gaan
en we in de waan van de dag toch vaker
stil blijven staan bij elkaar te tolereren
en van elkaar te leren.

Want ’n maatschappij die accepteert
zich niet van ’n minderheid afkeert
brengt eenheid in verscheidenheid en
beleeft de samenleving zo een mooie
tijd.