Dinet Oosting (Veendam, 1991) speelt softbal en woont in Enschede

Ik was vijftien toen ik van club wisselde om op een hoger niveau softbal te gaan spelen. Bij mijn nieuwe club was net een oudere teamgenoot uit de kast gekomen, dus was het voor mij heel erg makkelijk om ook uit de kast te komen. Het was eigenlijk de normaalste zaak van de wereld. Ik voelde me totaal niet anders, maar had juist het gevoel nog meer mezelf te kunnen zijn. Een seizoen later leerde ik mijn vrouw kennen, die bij ons in het team kwam spelen. Zij was toen nog niet uit de kast, maar daar kwam snel verandering in. We waren op slag verliefd en zijn inmiddels met elkaar getrouwd en hebben samen een dochtertje van 2 jaar. Het team nam het erg goed op en we voelden ons helemaal geaccepteerd.

Ik heb mij altijd gesteund gevoeld door iedereen in mijn omgeving. Ik vond (en vind) het juist fijn als mensen vragen stelden of als er lesbische grapjes werden gemaakt. Het gaf mij het gevoel dat het geaccepteerd werd, en dat het normaal was.

Wat ik een sporter wil meegeven die uit de kast wil komen? Het gevoel van jezelf kunnen zijn is zo waardevol, dat ik dit echt iedere sporter gun. Je vriendschappen worden sterker, omdat zij nu ook de échte jou leren kennen.

Bij mijn huidige club, Tex Town Tigers in Enschede, hangen progress-vlaggen. Ik vind dat je hierdoor als club uitstraalt dat je mag zijn wie je bent en dat dat geaccepteerd wordt. Ik speel ook met het Nederlands Dames Fastpitch Softball team door het hele land en internationaal. Dan hebben wij regenboogvlaggen op ons uniform en dragen wij progress-banden. Inclusiviteit is voor mij, mijn club en mijn teams erg belangrijk. En deze boodschap willen we graag verspreiden.