XXXXX Quin (14) komt uit Harderwijk
(non-binair, voornaamwoorden die/hun/hen)

‘Ik ben bij m’n geboorte als meisje aangemerkt en weet sinds anderhalf jaar over mezelf dat ik non-binair ben. Ik ben ook jongen. Ik ben eigenlijk allebei. Dat vind ik helemaal niet erg, want zo kan ik het beste van allebei zijn, tegelijk.’
‘Wat ik wel lastig vind is dat mijn ouders en broers het niet weten. Ze vinden me wel jongensachtiger dan de meeste meisjes die ze kennen. Maar ze weten niet dat ik behalve meisje ook écht jongen bén. Dat ik me écht zo voel. Ik weet niet hoe ik dat uit moet leggen aan ze. En het duurt nog heel lang voordat ik geopereerd kan worden, of hormonen mag nemen. Zo’n traject kan pas vanaf m’n 18e jaar. Dus ik hoef ze voorlopig ook niks te vertellen. Dat vind ik prima.’

‘Ik heb me eigenlijk altijd al zo gevoeld, jongen en meisje. Al sinds m’n vierde jaar. Maar toen kende ik daar de woorden nog niet voor. Nu wel. Omdat ik de laatste tijd wat meer mannelijk voel, kan het ook zijn dat ik transgender ben, transman. Dus geboren als man, maar met de uiterlijke kenmerken van een vrouw.’

‘Welk label of stempel ik ook heb, ik ben blij met wie ik ben. Maar ik weet niet of m’n familie blij met me is. Of blij met me is als ik vertel dat ik non-binair of trans ben. Ik kan bij hen niet mezelf zijn, niet vertellen wie ik echt ben. Dat trekken ze niet. Daarom wil ik ook anoniem zijn hierin.’

‘Gendervrijheid betekent voor mij dat je je helemaal vrij en blij voelt met het gender dat je bent, of dat nu genderfluïde, agender, non-gender, non-binair, of whatever is. Het mooiste zou zijn als we niet meer in dit soort hokjes hoeven denken. Dat we gewoon open kunnen zijn over hoe en wie we zijn en over hoe we ons voelen en identificeren.’

Foto: Carla Kogelman, ‘Freedom of gender’.
Tekst: Mariëtte Raap | De Schrijffabriek