Uit onderzoek blijkt dat lesbische, homoseksuele, bi+, transgender en intersekse (lhbti+) personen gemiddeld een groter risico lopen om zich eenzaam te voelen dan iemand die zich identificeert als hetero en/of cisgender. Onder lhbti+-jongeren zien we dat het niet durven praten over deze gevoelens, of jongeren die zelf negatief denken over hun lhbti+-identiteit, bijdraagt aan eenzaamheid. Bij lhbti+-ouderen komt die eenzaamheid onder andere voort uit het hebben van minder contacten. Ze zijn vaker kinderloos en er is vaker minder goed contact met familie. Daarnaast zien we dat lhbti+-personen met een vluchtelingenachtergrond en bi+-personen meer risico hebben op eenzaamheid.

Eenzaamheid

Eenzaamheid heeft effect op de gezondheid van mensen. Bij lhbti+-personen zien we dat dit onder andere gevolgen kan hebben voor de psychische gezondheid. Uit recent onderzoek bleek bijvoorbeeld dat een op de drie (33 procent) bi+ personen aangeeft psychisch ongezond te zijn. Dat is drie keer meer dan onder heteroseksuele personen (11 procent). Ook transgender personen hebben vaker dan hetero/cisgender personen te maken met een slechte psychische gezondheid: zij hebben meer depressieve gevoelens en angstgevoelens en een verhoogde suïcidaliteit.