Jan van Dieren (1998) was wedstrijdzwemmer bij De Woelwaters in Harderwijk

‘Ik was veertien toen ik begon met wedstrijdzwemmen bij Harderwijker Zwem- & Polo Club ‘De Woelwaters’. Al vanaf mijn elfde wist ik al dat ik geen hetero was. Maar niemand in mijn omgeving wist toen dat ik queer was, dus ook de sporters bij De Woelwaters niet. In 2016 ben ik gestopt bij De Woelwaters en vier jaar later maakte ik de keuze om uit de kast te komen.’

‘In mijn tijd bij De Woelwaters heb ik het niet ‘extra’ moeilijk gehad met mijn geaardheid. De sfeer bij de vereniging was prettig. Het was vaak gezellig en er werd op een leuke manier een lolletje gemaakt, zowel met sporters als met de trainers. Ik kan mij nog goed herinneren dat ik erg in mijn schulp zat toen ik bij De Woelwaters kwam. Ik kwam bij een groep zwemmers die elkaar al langer kende en vond het spannend om helemaal mijzelf te zijn. Toenadering zoeken bij de rest vond ik lastig. Als ik mijzelf zou zijn, was ik bang dat ik vervelende reacties zou krijgen. Misschien kreeg ik dan wel vragen of ik homo was en dat wilde ik niet. Dus – in plaats van mezelf te zijn- deed ik er alles aan om mij zo hetero mogelijk op te stellen: praten met een diepere stem, stoerder taalgebruik, enzovoort.’

‘Ik heb in mijn tijd als lid van De Woelwaters nooit een moment gehad dat ik uit de kast wilde komen. Tuurlijk, van binnen wil je dat het allerliefst, maar op dat moment in mijn leven was ik daar nog niet ‘klaar voor’. Ik had gewoon nog niet de ballen ervoor gekweekt, om het te zeggen. Ik was bang voor reacties.’

Op dit moment heb ik met geen enkel (oud-)lid van De Woelwaters contact. Wel heb ik een paar (oud-) leden van De Woelwaters als vriend op Instagram, maar daar blijft het dan ook bij. Er zijn ongetwijfeld een paar van hen die gezien hebben dat ik nu uit de kast ben. Ik heb daar nooit vragen of reacties op gekregen.

‘Toen ik werd gevraagd voor het project Regenboogsporters kwam gelijk de vraag in mij naar boven hoe het met de LHBTQ+ acceptatie staat bij De Woelwaters. Het is leuk dat ik door dit project in contact wordt gebracht met een oud-trainer van mij, waar ik dat van kan horen.’

‘Na mijn coming out is mijn hele leven veranderd. Ik heb één van de belangrijkste keuzes in mijn leven gemaakt: mijzelf zijn. Ik ben uit de kast bij iedereen op dit moment. Iedereen weet het en mag het weten. Ik ben er trots op. Dit is wie ik ben. En ja, dat wijkt af van het heterobeeld. Dus? Ik mag er trots op zijn dat ik daarin ‘anders’ ben. Dat mag ik vieren.’

‘Mijn eerste vriendje was de aanleiding van mijn coming out. Ik was voor het eerst in mijn leven stapelverliefd op een jongen, en hij ook op mij. Dit was een geweldige tijd. Voor het eerst was er iemand in mijn leven waarbij ik 100% mijzelf kon zijn. En dat was zo fijn! Twee maanden nadat ik mijn eerste vriendje ontmoette, heb ik het gedeeld met mijn ouders. Al snel volgde de rest van mijn familie, vrienden, etcetera. Ik kon eindelijk mijzelf zijn, en wat voelde dat heerlijk! Iedereen heeft positief en respectvol gereageerd op mijn coming out.’

‘Wat ik een sporter die op het punt staat om uit de kast te komen wil meegeven? Ik heb geleerd in het leven dat het altijd de juiste tijd is om jezelf te zijn. Niet later, maar nu. Wees niet bang voor reacties, want dit is gewoon wie jij bent. Je mag zijn wie je bent. Thuis, op je sportclub, bij je vrienden. Altijd en overal. En ja, tuurlijk kan dat lastig zijn. Misschien krijg je reacties vanuit je omgeving die je niet fijn vind. Dan is dat zo. Het allerbelangrijkste is dat jij jezelf bent. Dus sta je op het punt om uit de kast te komen? Wacht niet. Wees jezelf!’

‘Een sportvereniging kan het makkelijker maken voor een sporter om uit de kast te komen door mee te doen aan een project als dit bijvoorbeeld. Hierdoor laat je aan je leden zien dat er aandacht is voor de LHBTQ+ community. Ook vind ik de regenboogvlag onwijs krachtig. Hang deze uit, ook al is het alleen met Pride of Coming Out Dag. Laat zien dat iedereen welkom is. De vlag zorgt voor gesprek. Dit kan tijdens het omkleden zijn, tijdens de pauzes of na het sporten in de kantine. De regenboogvlag roept vaak reacties op en dat maakt dat het sneller bespreekbaar wordt.’