Ik ben bijna 28 jaar en woonachtig in het mooie Ede. En dat ligt dus precies in de Biblebelt. Ik werk bij de post en bezorg elke ochtend de ochtendkrant. Ik ben een echt bezig bijtje en kan niet stil zitten. Maar als ik stil zit heeft dat met een boek te maken. Ik ben Panseksueel. Dat betekent voor mij dat ik gewoon verliefd word. Ik denk liever niet in hokjes. Ik was 16 toen ik de eerste keer gevoelens kreeg voor een vrouw maar ik ben pas op mijn 22ste uit de kast gekomen. Dat heeft te maken gehad met mijn achtergrond. Ik kom uit een christelijke omgeving. Om precies te zijn uit de Evangelische achtergrond. En panseksueel zijn was niet een onderwerp waar ik snel aan zou denken.

Tot het moment in 2012 en werd ik halsoverkop smoorverliefd op een vrouw die ik nog nooit had gezien of ontmoet. Ik sprak haar alleen via het internet. Ik heb haar uiteindelijk wel gezien en gesproken en laten we zo zeggen we hebben een fijne tijd gehad. Mijn coming out was niet de gemakkelijkste. Het was een strijd tussen het geloof en wie ik was. Die worsteling heeft best wel wat dieptepunten gehad maar nu heb ik een familie en vrienden die die strijd waard zijn geweest. Je groeit op met regels en je leeft daarvoor. In 2015 leerde ik iemand kennen die homoseksueel was en ook christen. Ik vond het vreemd. Maar hij opende voor mij een wereld die ik nodig had. Ik leerde dat ik geliefd was. Ik leerde dat ik er gewoon mocht zijn. Via hem ben ik in contact gekomen met ChristenQueer en uiteindelijk Wijdekerk. Wijdekerk is voor mij nu familie. Mijn coming out was thuis niet het gemakkelijkste maar uiteindelijk zij mijn familie dat het belangrijk was dat ik gelukkig was. Nu ben ik nog steeds gewoon Savitri. Ik ben niet super veel veranderd. Behalve dat ik niet meer wegloop voor wat ik voel. Ik durf meer mezelf te zijn.

Dat komt ook zeker door de mensen die ik heb leren kennen. Ik heb nu een fijne groep mensen leren kennen met wie je kan lachen, huilen enzo. Het voelt nu alsof ik gewoon echt mezelf kan zijn. Al was dat wel heel erg lastig in het begin. In 2019 heb ik mijn eerste bootpride gemaakt. Zat ik op de boot van de FNV. Vanaf dat moment besloot ik dat ik gewoon mag zijn wie ik ben. Dans ik met alle liefde in de straten van Utrecht. Drink ik een wijntje met mijn vrienden.