Elvira (16) woont op de Veluwe
(panseksueel en non-binair, voornaamwoorden die/hen)

Elvira zit in 4 havo.
‘M’n ouders weten vooral dat ik op vrouwen val, en dat vinden ze niet erg. Verder vinden ze het allemaal best ingewikkeld. Op dit moment heb ik een vriend, dus dat is best verwarrend voor ze. Maar ze zijn wel heel accepterend. Ik heb twee ooms die gay zijn en dat vinden ze ook prima. Dat is heel fijn.’

‘Ik was 11 toen ik over m’n gender ging twijfelen, maar ik kon daar toen nog geen label op plakken. Op m’n 12e gingen m’n gedachten vooral over m’n seksualiteit. Ik mocht van mezelf niet gay zijn, dus dat heb ik tot m’n 15e voor mezelf gehouden; gewoon niet aan gedacht. Toen dacht ik: fuck it, ik hou ook gewoon van vrouwen en heb ik het aan mensen verteld. Het boeide eigenlijk niemand, gelukkig. Sinds een half jaar ben ik erachter dat ik non-binair ben. Maar ik wil geen andere naam. Ik vind Elvira prima, en non-binair genoeg.’

‘Ik ben panseksueel, wat betekent dat ik op iedereen kan vallen, ongeacht welk geslacht diegene heeft. Ik word verliefd op een persoonlijkheid en niet op een gender. Ik was best bang voor wat m’n vrienden daarvan zouden vinden. Had in m’n hoofd dat ik perfect moest zijn, maar toen ik het vertelde was het helemaal geen issue. Ik kon gewoon doen waar ik blij van word, dat is heel fijn.’
‘Mijn ouders weten pas sinds vorig jaar dat ik panseksueel ben. Na de allereerste keer dat ik bij Village People ben geweest heb ik ze het meteen verteld. Ze zeiden: ‘oke’. Was helemaal geen ding eigenlijk. Mijn bij geboorte als meisje aangemerkte ‘zus’, Sky, is genderfluïde, dus m’n ouders zijn wel wat gewend. Ze snappen het allemaal niet helemaal
maar ze doen wel hun best.’

‘Ik voel me veilig, ben heel gelukkig en blij dat ik mag zijn wie ik ben. Ik heb geluk dat ik in Nederland leef. Mezelf zijn en dat andere mensen zich niet bemoeien met mijn gender, dat is voor mij vrijheid van gender. Ze hoeven niet te weten wat er in m’n broek zit; iedereen mag zijn wie die wil zijn.’

Foto: Carla Kogelman, ‘Freedom of gender’.
Tekst: Mariëtte Raap | De Schrijffabriek