Sophie Beukers (2005) speelt bij Volleybal Vereniging Harderwijk

‘Toen ik uit de kast kwam bij Volleybal Vereniging Harderwijk (VVH) was ik 15, bijna 16. Op dat moment had ik mijn eerste vriendin en wist bijna iedereen in mijn directe omgeving dit al. Mijn vrienden van school waren er heel chill over en dus wilde ik het ook gaan vertellen op volleybal. Ik wist niet echt wat ik kon verwachten, want ik had nog niet van iemand anders gehoord die uit de kast gekomen was bij VVH. Ik was van tevoren dus vrij gespannen.’

‘De eerste persoon tegen wie ik het vertelde tijdens een training, was een goede vriendin uit mijn team. Direct daarna wist vrijwel het hele team het al en in de kleedkamer was iedereen blij voor me! Vanaf toen wist ik dat het binnen de vereniging wel geaccepteerd zou worden. Iedereen was er wel prima mee. De steun die ik kreeg was het begrip dat iedereen toonde en de acceptatie die ik kreeg.’

‘Na mijn coming out merk ik vooral dat ik wat losser ben geworden binnen de teams waarin heb gezeten. Ik voel me meer op mijn gemak, aangezien je niet echt meer iets ‘verborgen’ hoeft te houden.’

‘Tegen een sporter die op het punt staat uit de kast te komen, zou ik zeggen: ‘Volg je eigen gevoel, kom pas uit de kast als jij er klaar voor bent en laat je door niemand opjagen of uit de kast trekken’. Het is iets persoonlijks en daar hebben andere mensen niks mee te maken totdat jij besluit om het hun te vertellen.Een sportvereniging kan het makkelijker maken voor een sporter om uit de kast te komen door er vrij over te zijn. Laat het geen taboe zijn. Het is fijn om als sporter de vertrouwdheid te voelen om uit de kast te kunnen komen.’