Aden Klappe (20) uit ’t Harde:

‘Ik ben transgender en panseksueel/queer. Als kind ben ik door m’n ouders erg vrij gelaten in hoe ik mij kleedde en gedroeg. Ik had als klein ‘meisje’ kort haar en droeg vaak unisekse kleding. Ik speelde met iedereen en was vrij om mezelf te zijn. In de puberteit begon mijn lichaam te veranderen en daarbij ook mijn mentale gezondheid. Ik begon mij steeds vervelender te voelen en in mijn lichaam voelde ik mij ook niet op mijn gemak. Ik wist niet wat er aan de hand was en begon me steeds meer en meer terug te trekken. Rond mijn 14^e kwam ik uit als lesbisch, omdat lesbiennes qua stereotype vaak wat masculien zijn. Ik begon mannenkleren te dragen en daar voelde ik me wel al wat beter in. Toch miste er nog wat en voelde ik mij nog steeds best ‘kut’.
Op mijn 15^e, 16^e kwam ik transgenders tegen op YouTube. Toen ging er een wereld voor me open. Er waren mensen op mijn scherm die zich precies zo voelden als ik mij voelde. Helaas was dit nog niet het moment voor mij om uit de kast te komen. Veel transgenders die ik online zag hadden mentaal veel problemen. Ze waren bijvoorbeeld depressief. Ik wilde er niet aan geloven dat ik ook zoiets kon hebben, dus ik kon niet trans zijn. Op mijn 17^e moest ik er toch echt aan toegeven, want ik kon niet langer zo in mijn lichaam doorgaan. Ik ben er toen voor uitgekomen naar mijn vrienden en naar mijn familie. Heel snel daarna ben ik met m’n moeder naar de huisarts gegaan. Nu ben ik 20 en zit ik al een jaar in transitie, bijna 8 maanden aan de hormonen en mijn eerste operatie gaat aankomende maanden ergens plaatsvinden. Jezelf accepteren blijkt soms lastiger dan je verwacht, maar ik kan niet gelukkiger zijn dan ik nu ben met mezelf!’