Nikki Stekelenburg en Anouk Rademaker (20 en 23) uit Harderwijk/Utrecht

Nikki: ‘Hoogspanning staat symbool voor onze relatie en voor mijn coming out op de Veluwe. Ik twijfel of ik ooit wel echt in de kast heb gezeten? Of ik er ooit wel echt uitgekomen ben? Samen met mijn zusje Yentl ben ik opgevoed door onze twee moeders, Claudia en Dinie. Ik weet niet beter dan dat ik twee ontzettend lieve moeders heb die allebei voor mij door het vuur zouden gaan. Ook hebben mijn zusje en ik een donor die we kennen, Berend. Hij heeft geen vaderrol gespeeld in ons leven, maar is een lieve man en was altijd bereikbaar. Als kind stelde ik mijzelf voor met: ‘Hoi, ik ben Nikki en ik heb twee moeders.’ Niet omdat ik dit gek vond, maar juist omdat het doodnormaal was. Ik heb er bijna nooit vervelende opmerkingen over gehoord, hooguit geïnteresseerde vragen. Ik groeide op in een liefdevol gezin waarin het oké is zoals je bent en waar niet in hokjes werd gedacht. Ik was en ben gewoon Nikki, out and proud.
Ik heb dus nooit écht een coming out gehad, maar ben wel trots. Trots op mijn moeders. Trots op Anouk. Trots op onze liefde. Ik ben Nikki, en ik heb twee moeders en ik heb een vriendin. Ik ben gelukkig, omdat ik hou van wie ik hou.’

Dit verhaal komt uit het Boekje ‘Out & Proud op de Veluwe’, gemaakt door Village People ter gelegenheid van Coming Out dag 2020.
Foto: Karin Huijzendveld.

Frede Wildeman (12) uit Putten

Frede kwam zomer 2020 uit de kast. ‘Ik denk dat ik alleen op meisjes val, niet op jongens. Mijn vader valt op jongens én op meisjes en ik zag dat niemand daar raar over deed. Dus toen vond ik dat ik het zelf ook wel kon zeggen. Ik heb het allereerst aan m’n moeder verteld. We zaten op de bank toen ik opeens zei: ‘Ik denk dat ik op meisjes val’. Toen zei ze: ‘Oké’. Ze had het al wel een beetje verwacht zei ze. Mijn zus had het niet verwacht, maar haar maakt het ook niet uit. Zij vindt het belangrijk dat ik doe wat ik zelf wil. Daarna heb ik het aan m’n vader verteld. We zaten in de auto en ik wilde eigenlijk zeggen: ‘Hey hey, I’m gay’, maar ik moest zó lachen dat ik het maar gewoon verteld heb. Hij reageerde wel goed, maar zei later wel dat ik er nog maar even over na moest denken. Mijn tante was heel grappig. Zij zei: ‘Is dat niet een beetje vroeg? Toen ik 12 was viel ik nog gewoon op paarden’. Maar zij vond het ook prima. Ik heb het ook aan mijn klas verteld. Mijn juf valt ook op meisjes en heeft een vrouw, dus zij heeft me ermee geholpen. Ze zei: ‘Frede wil wat vertellen’ en toen heb ik het gewoon verteld. Niemand deed er heel raar over.’

Dit verhaal komt uit het Boekje ‘Out & Proud op de Veluwe’, gemaakt door Village People ter gelegenheid van Coming Out dag 2020.
Foto: Karin Huijzendveld.

Jessica (42) uit Harderwijk

Jessica is opgegroeid in Brabant, waar ze op de middelbare school voor het eerst uit de kast kwam: ‘Ik werd -hoe cliché- voor het eerst verliefd op mijn lerares Nederlands van de middelbare school. Ik durfde toen tegen drie vriendinnen te vertellen dat ik vrouwen leuk vond, maar dacht ook nog dat ik jongens leuk vond. Zo rond mijn 18e heb ik het aan mijn ouders verteld. Zij dachten: ‘Daar heb je ons Jessica weer eens, het is vast een fase’. Maar de ‘fase’ ging niet over… Na mijn studie ging ik werken en kreeg een wat serieuzer leven. In 2006 ontmoette ik mijn ex-vrouw met wie ik 13 jaar samen ben geweest. Eind 2019 ging ik in Harderwijk wonen. Een nieuwe fase in mijn leven en ik moest weer uit de kast komen. Overigens vond ik ‘uit de kast komen’ nooit een grote belemmering. Ik zie er juist de humor wel van in, door mensen te verwarren omdat ik op vrouwen val. Bovendien ben ik gelukkig met wie ik ben en heb ik nooit problemen met mijn geaardheid gehad. Ik voel me welkom in Harderwijk. De mensen zijn hier in alles juist nog wel wat gemoedelijker en vriendelijker dan in het Westen. Ik vind het leuk om regelmatig naar Village People te gaan. Daar heerst een fijne, huiselijke sfeer. Dus ook al woon ik hier pas een jaar, ik voel mij hier echt wel fijn en thuis. Ik vind een eer om als ‘import’ Veluwenaar op de foto te mogen en ik hoop mensen te inspireren ook zichzelf te zijn.’

Dit verhaal komt uit het Boekje ‘Out & Proud op de Veluwe’, gemaakt door Village People ter gelegenheid van Coming Out dag 2020.
Foto: Karin Huijzendveld.

Aty van Nes (78) uit Ermelo

‘Pas op m’n 60e sprak ik er voor het eerst met iemand over en kon ik dat deel van mezelf accepteren. Ik was met een goede vriendin en haar partner op vakantie in Afrika toen ik op een avond tegen haar zei: ‘Ik wil met je praten, en misschien wil je daarna wel nooit meer met mij praten…’. Ze reageerde positief en zei: ‘Jij gaat als een nieuwe Aty terug naar Nederland’. Ik heb vervolgens jaren nagedacht over hoe ik het zo lang zwijgend heb volgehouden. Daar kom ik nu langzaam achter. Ik heb m’n hele leven ongelooflijk hard achter iedereen aangerend, was de oudste van zes kinderen. Altijd klaargestaan en iedereen geholpen. Nu kunnen ze het allemaal zelf en ben ik ineens alleen. Ik heb nooit tijd en ruimte gehad voor een partner, dus ik miste het ook niet. Het kon, mocht én hoorde ook niet. Ik kom uit een gereformeerd, Amsterdams nest waarin hetero de gewoonte is. Als ik eens een vrouw aardig vond, dan ging ik er niet meer heen. Hoewel ik sociologische vakken heb gegeven in het mbo-onderwijs, waarin ik ook over lhbti lesgaf, bestempelde ik mezelf totaal niet als lesbisch. Ik heb het m’n ouders nooit kunnen vertellen, die waren al overleden. M’n broers en zussen reageerden verschillend, maar wel positief. Mijn schoonzusje zei: ‘Ik vind het prima, als je maar blijft wie je bent en niet verandert.’

Dit verhaal komt uit het Boekje ‘Out & Proud op de Veluwe’, gemaakt door Village People ter gelegenheid van Coming Out dag 2020.
Foto: Karin Huijzendveld.

Claudia Stekelenburg en Dinie Langelaar (54 en 67) uit Harderwijk

‘We zijn 27 jaar samen en leerden elkaar leren kennen op s’Heerenloo in Ermelo, waar onze liefde begon. Wij zijn allebei op andere fases in ons leven uit de kast gekomen’. Claudia: ‘Op m’n 15e kreeg ik een vriendinnetje. Met dit meisje heb ik voor het eerst gezoend. Onze ouders dachten dat we goede vriendinnen waren, maar toen ik een keer ruzie had met mijn moeder zei ik plompverloren: ‘En ik houd ook van Ellen’. Mijn moeders wereld stond op z’n kop en ze moest haar toekomstbeeld bijstellen.’

Dinie: ‘Na een aantal relaties met mannen realiseerde ik me dat ik ook wel eens van vrouwen kon houden. En toen ontmoette ik Claudia. Ik vond het lastig om aan mijn gereformeerde ouders te vertellen dat ik verliefd op haar was geworden. Mijn ouders reageerde heel lief en zeiden: ‘Als jij maar gelukkig bent’.
‘Een leven als twee vrouwen met twee dochters op de Veluwe was soms moeilijk. Hand in hand lopen doen we niet. Daar voelen we ons niet prettig bij. Je krijgt soms toch vervelende gezichten of opmerkingen. Dat is nog steeds zo. Wij accepteren dat dit niet kan. Het is wat het is. Daarom is het fijn om een plek als Village People te hebben, waar we wel onszelf kunnen zijn.’

Dit verhaal komt uit het Boekje ‘Out & Proud op de Veluwe’, gemaakt door Village People ter gelegenheid van Coming Out dag 2020.
Foto: Karin Huijzendveld.

Vera Freeke en Joke Elzinga (62 en 67) uit Harderwijk

De paden van Vera en Joke kruisten elkaar toen ze 23 en 27 waren. ‘We leerden elkaar als collega’s kennen in het Bijzonder Jeugd Internaat in Nunspeet. We trokken in onze vrije tijd als ‘nieuwelingen’ veel met elkaar op en werden vriendinnen. Die vriendschap verdiepte zich tijdens onze eerste vakantie, toen we vier weken door IJsland trokken. Zowel samen als los van elkaar dachten we: deze vrouw, dit bijzondere mens, wil ik vaak en dicht in mijn buurt hebben. Met wat ups en downs groeide onze vriendschap uit tot een mooie liefde voor elkaar. Dat was voor ons ook nieuw en onbekend en betekende tegelijk een interne zoektocht naar wat ‘vrouwenliefde’ voor ons persoonlijk betekende. Want er was niet eerder aanleiding geweest om te beseffen wat het was als je ‘op vrouwen viel’. Bovendien kwamen we uit protestants-christelijke milieus, wat het bespreekbaar maken niet gemakkelijk maakte. Toch is na verloop van tijd in onze gezinnen de ‘gedoogstatus’ veranderd in acceptatie. Nu we inmiddels al 35 jaar samen zijn, kunnen we wel zeggen dat we er in al onze contacten en werkomgevingen nooit een geheim van hebben gemaakt dat we bij elkaar horen. Ook in ons werk, of dat nu met jongeren, ouderen, vluchtelingen of collega’s was, waren we zichtbaar en konden we zijn wie we zijn. Op de Veluwe wonen is voor ons nooit een belemmering geweest om samen te zijn.’

Dit verhaal komt uit het Boekje ‘Out & Proud op de Veluwe’, gemaakt door Village People ter gelegenheid van Coming Out dag 2020.
Foto: Karin Huijzendveld.

Isabel Fijn van Draat (19) uit Harderwijk

‘Ik was een jaar of 14 toen ik me realiseerde dat ik een girlcrush op een goede vriendin van me had. Het was in een tijd dat er op social media meer aandacht voor kwam en dat kwam mij eigenlijk wel goed uit. Want ik had het ‘t liefst niet willen zeggen en er met een grap uit willen komen. Maar zo ging het niet. Ik heb eigenlijk gewoon tegen m’n vriendenclubje, waar die vriendin die ik heel leuk vond ook in zat, gezegd: ‘Ik val op meiden’. Ik was er best zenuwachtig over, maar ze reageerden heel positief en het viel me 100% mee. Daarna was het voor anderen geen issue meer. Wel voor mezelf, want het heeft best nog even geduurd, voordat ik me zelf er ook comfortabel mee voelde. Dat is waarschijnlijk ook waarom ik mezelf eerst bi noemde, en pas daarna lesbisch. Het had tijd nodig, maar meer voor mezelf dan voor m’n vrienden of familie. Er heeft nog nooit iemand een probleem van gemaakt. Waarom het dan toch moeilijk is om zoiets te zeggen, komt denk ik door de maatschappij. Je hoort ook horrorverhalen. Er wordt je een bepaalde druk opgelegd en volgens de maatschappij is ‘hetero’ normaal. Ik vind het nu geweldig om bij de regenboog te horen en voel me inmiddels heel erg comfortabel over m’n seksualiteit. Ik kan zijn wie ik ben.’

Dit verhaal komt uit het Boekje ‘Out & Proud op de Veluwe’, gemaakt door Village People ter gelegenheid van Coming Out dag 2020.
Foto: Karin Huijzendveld.