Terug naar begin » Archieven voor jet » Pagina 3

Auteur: jet

‘Als non-binair koppel begrijpen we elkaar’

Soof (21) woont in Amsterdam

(non-binair, voornaamwoorden hen/hun, die/diens)

Studeert aan de Academie voor Lichamelijke Opvoeding, werkt daarnaast in een restaurant.

‘Ik voel me mijn hele leven niet helemaal een meisje, maar ik paste ook niet per se in het hokje ‘jongen’. Online was er niet veel over te vinden, dat ging meer over trans dan over non-binair. Een vriendin van Chris vroeg of we op de foto wilden gaan. Nou vond ik het natuurlijk leuk om een mooie foto van ons tweeën te hebben, maar ik vind het ook fijn om mee te werken aan meer representatie van non-binaire stellen. Om te laten zien: alles kan; alles mag.’

Chris (24) uit Lage Zwaluwe, gaat verhuizen naar Rotterdam
(genderfluïde, voornaamwoorden hem/haar/hen/hun)

Chris is afgestudeerd aan de Arnhemse dansacademie als docent dans voor mensen met een beperking. Doet nu hbo Verpleegkunde in Den Haag en werkt in een verzorgingstehuis.

‘Ik was niet heel bewust bezig met mijn gender, maar ik geloof dat ik me nooit volledig vrouw heb gevoeld. Sinds mijn relatie met Soof, die hier wel mee bezig was, ben ik er eens veel over gaan praten, en ontdekte ik: ik voel me toch echt anders dan compleet een cis-vrouw. Als non-binair koppel begrijpen we elkaar. Samen leren over wie we willen zijn als koppel en individu voelt bevrijdend.’

‘Ik hoop op een wereld waarin we niet meer hoeven uitleggen wat onze gender is’

Celine (21) uit Merkenbrechts, een dorpje in Oostenrijk
Studeert biologie in Wenen. Identificeert zich als non-binair, trans masculien (dus leunt meer naar het mannelijke).

‘Een paar jaar geleden ging ik een beetje experimenteren met mijn kleding en mijn voorkomen. Ik knipte mijn haar kort, ik kocht een pak. Ik merkte dat ik minder bang was voor wat mensen van me zouden vinden en dat ik me ging afvragen: hoe wil ík me kleden? Daarna ging ik langzaamaan meer nadenken over de vraag: ben ik wel een vrouw? Anderhalf jaar geleden ging ik een binder dragen, om mijn borst plat te maken, en dat voelde zo ontzettend goed. Ik ben nog steeds dingen aan het uitvinden, en ik hoop dat ik op een bepaald punt ook met mijn transitie kan beginnen.’

 

Noel (20) uit Amsterdam
Studeert verpleegkunde en loopt stage in het VU Medisch Centrum in Amsterdam. Identificeert zich als: non-binair, genderfluïde. Vindt het moeilijk een label te kiezen, gaat door het leven als vrouw. 

‘Carla Kogelman fotografeert mij al sinds mijn achtste, we kwamen haar een keer tegen in het park, en toen is dat begonnen. Twee jaar geleden ontdekte ik dat ik op vrouwen viel. En begon ik me af te vragen: voel ik mezelf eigenlijk volledig vrouw? En die gedachte ging eigenlijk niet weg. De term genderfluïde vind ik fijn, het voelt als een soort boogje waar ik me onder kan scharen: je hoeft geen keuze te maken. Ik hoop op een wereld waarin we niet meer hoeven uitleggen wat onze gender is, dat het gewoon oké is dat je bent wie je bent.’

Vrijheid van gender betekent voor mij vooral dat ik mag zijn wie ik ben. Zonder labels, zonder hokjes. Ik ben een mens, en hoe ik mij voel, en wat ik doe staat los van mijn identiteit. Mijn identiteit is niet een klein deel van mij , maar alles samen. Ik definieer mijn geslacht of seksuele voorkeur liever niet. En om het makkelijker te maken “ik ben een mens die van mensen houd”. En in the end zijn we dat allemaal, jij bent jij en ik ben ik hoe we ons zelf ook definiëren we zijn allemaal mooie mensen.

‘Openheid over gender, seksualiteit en queer culture is voor mij belangrijk’

Sim is docent aan de universiteit Hasselt uit Hasselt (35)
Identificeert zichzelf als: gender fluïde

‘Ik heb zoveel geleerd de laatste jaren. Ik kan mezelf en anderen accepteren op een gendervrije manier. Geen labels, geen categorieën, we kunnen allemaal mensen zijn. Soms word ik daardoor buitengesloten, niet iedereen accepteert mijn non-conformisme. Openheid over thema’s als gender, seksualiteit en queer culture is voor mij belangrijk. Het is een reis zonder vaste bestemming, wie weet waar ik over een jaar zal zijn?’

‘We zijn gewoon mensen, het is niet raar’

Emma (13) woont in Hoogland

(transgender, voornaamwoorden zij/haar)
Emma zit in de eerste klas van de middelbare school (havo/vwo).

‘Ik heb eigenlijk nooit nagedacht over mijn gender. Ik was gewoon een meisje, dat was zo duidelijk, ik heb niet hoeven twijfelen over wie of wat ik was. Ik heb meegedaan aan Hij is een Zij, een televisieprogramma over transgenders. Ik doe mee aan deze fotoserie van Carla om meer bekendheid te geven aan transgender zijn. Dat we gewoon mensen zijn, dat het niet raar is. Al vind ik ook: het leven wordt eenvoudiger als je niet steeds verantwoording hoeft af te leggen en gewoon doet wat goed voelt.’

‘Wat er in mijn broek zit doet er niet toe’

Casey 21 jaar woont in Rumpt
(Transgender, voornaamwoorden hij/hem)

Studeert ICT-technologie aan Fontys Eindhoven.

Transgender individuen krijgen vaak vele ongemakkelijke en ongepaste vragen toegeworpen. Vragen die niet relevant zijn voor de ondervrager. Wat mijn deadname is of wat er in mijn broek zit doet er niet toe. Ik ben wie ik ben en verder doet het er weinig toe.

‘Voor mij is zwanger zijn niet vrouwelijk of mannelijk, maar een ervaring die losstaat van die woorden’

Ryan (30) woont in Hilversum
(trans non-binair, voornaamwoorden hun/hen)

Ryan is beleidsmedewerker bij de Rijksoverheid.

‘Ik herinner me dat ik als 7-jarige eruit wilde zien als Tarzan en dat ik me in groep 8 niet meer thuis voelde bij de andere meiden in mijn klas. Maar pas op mijn 18e hoorde ik, op de universiteit, voor het eerst over transgender personen. Is met je benen wijd zitten mannelijk? Is nagellak vrouwelijk? Dat hebben we ook maar stilletjes afgesproken, als maatschappij. Zwangerschap is voor velen het vrouwelijkste wat er bestaat, maar niet voor iedereen. Voor mij is zwanger zijn niet vrouwelijk of mannelijk, maar een ervaring die losstaat van die woorden. Het is prachtig en magisch en moeilijk en zwaar, en dat allemaal tegelijk.’

‘Je hoeft je niet vrouwelijk te gedragen omdat je gay bent’

Junior (20) woont in Rotterdam
(gay man, voornaamwoorden hij/hem)

Junior is leerling-verpleegkundige, loopt stage en werkt in een verzorgingstehuis.

‘Ik identificeer me niet met een ander geslacht dan waarmee ik ben geboren. Ik deed mee aan deze fotoserie omdat ik open sta voor nieuwe ervaringen. Ik ben gay, en ik vind dat je je niet vrouwelijk hoeft te gedragen omdat je gay bent. Ik hou van sporten, van voetbal. Ik haat shoppen en make up en ik hou totaal niet van dansen.’

‘Twijfelen in een transitie voelt als een taboe’

Kai (18 jaar) woont in Leeuwarden
(transgender, voornaamwoorden die/diens, hen/hun, hij/hem)

Werk: Verkoopmedewerker bij de Jack and Jones

Studie: Tweedegraads Lerarenopleiding Wiskunde

Mensen verwachten vaak dat je meteen alles op orde hebt als je uit de kast komt, dat je alles zeker weet. Laat ik die illusie in ieder geval even verbreken, want we vergeten vaak dat ook twijfelen bij een transitie hoort. En met ‘we’ bedoel ik dan ook iedereen. Niet alleen cisgender personen, of alleen transgender personen, maar iedereen. En dat is iets wat moet veranderen.

Toen ik begon aan mijn transitie, wist ik niet zeker of ik testosteron wilde gaan gebruiken. Als masculien transgender persoon, voel ik mij geen man. Ik had wel het idee dat testosteron mij kon helpen met mij beter te voelen, dus ik ben er uiteindelijk wel mee begonnen. Ik voelde me fijner in mijn lichaam, werd gelukkiger. Toen na een tijd mijn dosis omhoog ging, gingen daartegen in mijn lichaam én hoofd alle alarmbellen af. Dit was niet wat ik wilde, dit is niet wie ik ben. Mijn dosis ging dus omlaag, wat een tijd goed ging, maar ook toen: ‘Dit voelt niet goed’. Dus ik ben gestopt met hormonen, volledig. Elke dag twijfel ik nog wel eens of ik toch weer niet wil beginnen, en misschien komt die dag wel weer. En dat is voor mij oké.

Twijfelen in een transitie voelt als een taboe, alsof wij alles meteen zeker moeten weten. Maar twijfel hoort bij het leven, onze zoektocht naar onszelf. Het is normaal om te twijfelen, om iets niet zeker te weten. Alleen hebben we soms die reminder even nodig. Bij deze.

‘Ik kan nu mezelf zijn, zonder onderdrukking van cultuur, politiek en religie’

Nour (30) komt uit Syrië, woont 6 jaar in Harderwijk

(panseksueel, non-binair, alle voornaamwoorden)

 

 

‘Ik houd eigenlijk helemaal niet van labels. Ik voel me non-binair, niet man en niet vrouw. Al op m’n 13e wist ik al dat ik niet straight was. Daar schrok ik van. Voordat ik mijn ex tegenkwam dacht ik altijd dat ik lesbisch was. Viel meer op meisjes en ging veel met vrouwen om. Maar m’n eerste relatie die een paar jaar duurde, was met een man. Hij is inmiddels mijn ex-man en was ook panseksueel.’

‘We zijn voor de islam getrouwd en dat was vooral voor mijn familie belangrijk. Ik was toen 23 jaar. Het was in die tijd heel onrustig in Syrië en het land was in oorlog. Mijn ex en ik werkten vanuit de universiteit in Aleppo in de oppositie. We organiseerden demonstraties en maakten een magazine tegen de regering. En we kwamen op voor de rechten voor vrouwen en lhbtiq’ers. Tot ik op een dag werd opgepakt. Het was daarna niet veilig meer voor me en daarom vluchtten we naar Turkije. Maar ik kon daar m’n studie niet afmaken, dus gingen we in 2016 naar Nederland, zodat ik mijn master kon halen. Hoewel weggaan uit Syrie een heel grote stap voor me was, betekende het ook dat ik me écht kon focussen op gender en feminisme. Dat was essentieel voor me. Opgroeien in zo’n conservatieve cultuur met strenge regels, maakte dat ik m’n rechten terug wilde krijgen.’

‘Mijn ouders, broer en zussen weten -nu nog steeds- helemaal niks van mijn panseksueel en non-binair zijn. Dat kan niet in Syrië. Lhbtiq bestaat daar niet denken mensen. Het mag ook absoluut niet van de Islam dus niemand is uit de kast. Via de stichting waar ik voor werkte, kende ik wel wat lhbtiq’ers, maar het was echt niet open. Mijn ouders weten dat ik opkom voor mensenrechten, maar dat is het wel.’

‘In freedom of gender kan ik alles zijn: mannelijk én vrouwelijk, zonder dat de maatschappij dat raar vindt of daarover oordeelt. De lhbtiq is mijn gekozen family en ik heb de goedkeuring van mijn biologische familie daarin niet nodig. Ik ben blij dat ik nu uit de kast ben. Ik kan trots zijn en mezelf zijn zonder onderdrukking van traditie, cultuur, politiek of religie.’