Terug naar begin » ouders

Tag: ouders

Mijn moeder moest huilen, want ze wilde zo graag dat haar dochter ‘normaal’ was

(Anoniem)

Ik weet zelf al mijn hele leven dat ik meer voel voor vrouwen dan voor mannen. Omdat mijn moeder daar altijd heel negatief op reageerde, heb ik jarenlang heel hard mijn best gedaan om te doen alsof ik hetero was. Ik heb mezelf ervan proberen te overtuigen dat ik verliefd was op een jongen uit mijn klas, ik was toen 16. Toen hij zei dat hij niet hetzelfde voelde, was ik alleen maar opgelucht.

Pas toen ik ging studeren en ik meer vrijheid voelde, kon ik mijn echte gevoelens meer toelaten. Ik raakte bevriend met een meisje op mijn studie en ik merkte dat ik ging nadenken hoe het zou zijn als ik haar mocht zoenen bijvoorbeeld.
Daarna heeft het nog twee jaar geduurd voordat ik voor het eerst gezoend heb met een vrouw. Op mijn 20e kreeg ik mijn eerste relatie met een vrouw. Ik nam haar mee naar mijn ouders en mijn moeder moest huilen, want ze had zo graag gewild dat haar dochter ‘normaal’ was. Gelukkig heb ik me hier niet door laten leiden.

Dit bleek niet de juiste relatie, het was een heel moeilijk persoon.

Maar nu, bijna 5 jaar later, heb ik de ware ontmoet. De allerleukste vrouw van de wereld voor mij. We gaan volgend jaar trouwen en met haar wil ik een gezin stichten.

Mijn moeder is ook een beetje bijgedraaid. Ze had nog steeds liever gehad dat ik “normaal” was, maar ze ziet dat S., mijn vriendin, voor mij goed is.

Ik wilde graag de band met mijn ouders verbeteren, maar zie daar het nut niet meer van in

Ik ben Olivia, 20 jaar en ik ben lesbisch.

Ik ben in de biblebelt opgegroeid, in een reformatorisch gezin. Ik heb ook altijd op een reformatorische school gezeten waar elke dag gebeden, gezongen en uit de bijbel werd gelezen. Thuis, op school en in de kerk werd mij geleerd dat homoseksualiteit een zonde is. Ik wist niet anders, iedereen in mijn omgeving was het er mee eens. Je mag en kan homoseksueel zijn, maar dit mag je niet praktiseren.
Toen ik 14 was ging het niet goed met mij en werd ik opgenomen in een jeugdkliniek. Ik kwam in een compleet andere omgeving terecht, met anders denkende mensen. Ook werd ik voor het eerst een beetje verliefd op een meisje. Toen ik 15 was hoopte ik stiekem dat ik biseksueel was, zodat er nog een kans was dat ik een vriend kreeg, aangezien dat wel geaccepteerd werd. Al heb ik nooit interesse gehad in jongens. Maar vriendinnetjes zijn bij mijn ouders thuis niet welkom, dat wist ik maar al te goed.
Toen ik 17 was, heb ik mijn ouders verteld dat ik op vrouwen val. Ze reageerde er toen vrij neutraal op, aangezien het voor hun niet zo aan de orde was omdat ik toch geen vriendinnetje had. Toen ik twee jaar later daadwerkelijk een vriendinnetje had hebben ze daar erg vervelend op gereageerd. Ze mocht niet bij mijn ouders thuis komen, ze zouden nooit op onze bruiloft komen en haar kinderen zouden nooit hun kleinkinderen zijn. Ik heb mijn ouders daarna lang niet meer gesproken. Ondanks dat het nu uit is met mijn toemalige vriendin, is het contact nogsteeds minimaal.

Ik weet nog steeds niet hoe ik dit in de toekomst moet gaan doen. Ik wil graag de band met mijn ouders verbeteren maar ik zie daar eigenlijk het nut niet meer van in. Ik ben momenteel vrijgezel dus loopt het contact redelijk, maar wat als daar verandering in komt? Wat als het straks kerst is en mijn vriendin mag niet aansluiten bij het familiediner?

Ik heb een lesbische zus

Het verhaal van Pieter

Mijn zus vroeg me om op te schrijven wat het voor mij betekent dat zij lesbisch is.
Best spannend. Maar ik doe het graag. Ik hoop dat jij er als broer of zus wat aan hebt.

Ik ben haar jongere broer en wij schelen 8 jaar. Echt samen zijn we dus niet opgegroeid. Maar we hebben een goede band, we lijken in veel dingen op elkaar. Ze was dan ook supertrots toen ik haar vroeg om mijn getuige te zijn voor mijn huwelijk. Dat tekent onze band.

Puzzelstukjes
Ik vroeg haar weleens hoe het ging met daten. Ze datete soms met jongens, maar heel enthousiast was ze nooit. Op een dag waren we bij haar thuis. Mijn zus moest ons iets vertellen. Ze moest huilen toen ze vertelde dat ze op vrouwen viel. Ik weet niet meer goed wat er door me heen ging. Wel dat het me op zich niet verbaasde. Het paste bij haar, alsof puzzelstukjes op hun plek vallen.

Er waren (uiteraard!) wel vragen, maar een van de eerste dingen die we zeiden is dat zij voor ons nog steeds dezelfde is. En dat wat we hebben blijft.

Steun van mensen
Een vraag die veel broers of zussen zullen hebben, is of hun broer of zus alleen wil blijven of voor een relatie gaat. Het is tegenwoordig ook in veel christelijke kringen geaccepteerd om een relatie aan te gaan.

Mijn zus kiest er voor om alleen te blijven. Ze gelooft dat het huwelijk ingesteld is voor een man en een vrouw. Dat betekent veel: niet iemand thuis hebben met wie je je leven kunt delen, geen kinderen krijgen. Wij steunen haar daarin. Maar het is een moeilijke weg die ze moet gaan. Een weg die niet zonder gebed en steun van mensen om haar heen kan.

Want, ook al is het goed bedoeld, er zijn ook christenen die vragen waarom je ‘zo moeilijk doet’ als je alleen wilt blijven. In plaats van steun voelt mijn zus dan eenzaamheid. Het is namelijk haar christelijke overtuiging waarom ze deze keuze maakt, en dat tegen de tijdsgeest in. Ik vind dat zo moedig en daarin is ze een voorbeeld voor mij!

Niet veranderd
Wat ik moeilijk vond en vind is om haar moeite en pijn te zien. Ze heeft een diepe worsteling gehad na haar coming-out. Over wie ze was en over haar relatie met God. Over hoe God kijkt naar homoseksualiteit. Mijn zus heeft professionele hulp gezocht, het ging op een gegeven moment echt niet meer goed. Ik vind dat heel moedig van haar en ik ben blij dat dat heeft geholpen. Niet dat alle problemen en moeiten weg zijn. Maar het heeft haar wel geholpen om verder te kunnen.

Nu zijn we een paar jaar verder. Ik ben heel blij dat onze band inderdaad niet veranderd is. Er zijn helaas mensen bij wie het anders gaat. Bij wie de band met de familie anders, minder, wordt. Dat is bij ons niet het geval. Ik zie mijn zus nog steeds als dezelfde zus. Ze is nog dezelfde die ze was. Het feit dat ze heeft verteld dat ze op vrouwen valt, betekent niet dat ze is veranderd. Het betekent alleen dat ze open is over iets dat er al was. En wat ze eerst zelf ook nog moest ontdekken.

Geduldig
Dit laatste is iets wat ik jou als broer of zus ook wil meegeven. Jouw broer of zus die uit de kast komt is dezelfde persoon als hij of zij was. Ze moeten, welke keuzes ze ook maken, een moeilijke weg gaan. Ze hebben steun nodig. Bemoediging. Gebed. Wees geduldig, en luister naar ze. Zodat ze een veilige plek hebben voor hun moeiten en vragen.

Wil je ook meeschrijven of je ervaring delen?