Mijn naam is Prescilla/Cil en ik ben 19 jaar.
Ik identificeer mijzelf als Non-Binair en ik ben Panseksueel.
Vroeger snapte ik homofobie nooit. Ik heb altijd gezegt: “Als jij een meisje mag kussen, waarom ik dan niet?” ik snapte niet hoe mensen van zo’n prachtig liefdesverhaal kon walgen. Dat ze er zo hatelijk over kunnen zijn. Nu nog steeds, ik begrijp het niet: love is love.
Al van kleins af aan, wist ik al dat ik anders was. Ik droeg graag “jongenskleren’ en dan weer “meisjeskleren”. Alleen bij mij kwam er altijd een soort error. Mij maakte niet uit wie wat ik droeg. Kleren hadden helemaal geen gender.
Ik kon het alleen geen plekje geven en dat gaf mij een gigantische knoop in mijn maag. Met een grote vraagteken bij de vraag: “Wie ben ik?”
Die vraag heeft (bijna) iedereen wel eens een keer gehad. Alleen bij mij was het een knagende bonzende vraag. Tot hedens aan toe zit ik in strijd met mijzelf. Een strijd om wie ik ben en wie ik wil zijn. Op dit moment weet ik 1 ding zeker: ik ben geen vrouw.
Toen ik 10 jaar was, begon bij mij de pubertijd. Die begon toen mijn borsten begonnen te groeien. Ik voelde me heel naar. Alsof ik de kleren van een vreemde droeg, die ik niet uit kon trekken. Ik voelde me mismaakt. Ik was niet thuis in mijn eigen huid. En dat gevoel voedde mijn depressie die toen licht ontwikkeld was.
Panseksueel. Een van de vele niet begrepen seksualiteiten.
“Wat heb je liever koekenpan of steelpan?”
“Ahahahah je valt op pannen ja? Is weer iets anders dan een pot.”
Dit zijn 2 opmerkingen die maar weer bewijzen dat mensen van niets weten.
Panseksueel komt van het Griekse “pan” wat staat voor alles. Er is aantrekking voor alle genderidentiteiten: man, vrouw, genderfluid, non-binair, trans en iedereen die binnen en buiten deze lijnen vallen.
Mijn seksualiteit is nog niet helemaal vastgesteld. Voor nu is het panseksueel, maar ergens zit het niet helemaal lekker. Ik kan ook sapioseksueel zijn. Dan is het de intelligentie en karakter het gene wat mij aantrekt ongeacht genderidentiteit. Uiterlijk doet er niet toe. En zo voel ik me ook echt, maar eerst goed nadenken en vooral de tijd gunnen om erachter te komen.
Coming out was voor mij niet geheel soepel maar ik mag ook zeker niet klagen. Mijn familie (stiefvader en moeder) waren nooit tegen homoseksualiteit, maar ze konden het ook niet laten om grappen te maken. Ik kwam uit naar mijn ouders als biseksueel, want die term kennen ze. Mijn ouders luisterden altijd maar voor een kwart. Nadat ik ze het verteld heb ontstond er een grote en fysieke ruzie. Later zeiden ze dat het was om het meisje met wie ik toen was, maar hun ogen spraken boekdelen. Mijn moeder zei nog: “Natuurlijk maakt het mij niet uit, ik werk toch bij twee vrouwen die lesbisch zijn.”
Het is anders als het in je familie is…
Ik heb ze toen niet verteld hoe ik mij voelde over mijn lichaam en mijn gender.
Mijn roepnaam is Prescilla, maar het voelt alsof ik de naam leen van iemand anders. Ikzelf zou graag mijn naam officieel willen veranderen naar Cil. En mijn pronouns zijn they/them. Voor het nederlands zijn er geen duidelijke non binaire pronouns. Alleen hen/hun, die/diens. Klinkt niet lekker, maar ik ga akkoord met die/diens.
Uit de kast komen voor m’n vrienden was gemakkelijk. Ze respecteren me, houden van me en denken mee. Het lastigste van alles, is mijn vriend. Hij weet alles, dat ik panseksueel, ben (of iets anders) en dat ik mijzelf identificeer als non binair. Helaas werkt het zo in zijn hoofd: Ik zie borsten en de rondingen, ik zie een vrouw. Ik ben verliefd op die vrouw en bij vrouw hoort zij/haar. Ik heb het erbij gelaten, omdat ik niet weet hoe ik het anders aan moet pakken. Hij is 100% hetero. En ik ben geen vrouw. En hoe kan ik het gesprek aangaan dat ik graag een chest binder wil kopen? Zodat mijn borsten platter lijken en ik me na bijna 10 jaar misschien eindelijk in mijn vel ga voelen.
Het belangrijkste is jezelf de tijd geven en gunnen, om alles voorjezelf recht te zetten. Hoe voel jij je? Wat voel je? En voor wie? Wie ben ik?
Ik ben Cil, 19 jarige Non-Binaire Panseksueel (of sapioseksueel) en mijn pronouns zijn they/them. Het heeft ruim 10 jaar geduurt voor ik hier achter kwam en ik geeft en gun mijzelf meer tijd en rust om mijzelf verder te leren kennen met wie ik ben. Doe jij dat ook?
Love is love. Maar heb ook zeker liefde voor jezelf.
